Winda, czwarte piętro – drzwi,
Za nimi świat ludzi, w których
Boisz się dostrzec,
To co może być w nas.

Pierwszy raz nienawiść to lek
obłęd to śmiech, miłość to krew.
Witam w krainie, w której ty
Nie będziesz śnić.

Miliony pytań – zero odpowiedzi.
Dlaczego, czemu to ja?

Walka trwa każdego dnia,
By wygrać z tym,
Czego ja zrozumieć nie umiem
i nie chcę znać.
Czy czujesz strach?

Myśli, których nie chcę słyszeć.
Obrazy których nie chcę widzieć.
Słowa których powiedzieć nie umiem.
Pozostał krzyk, pozostał krzyk.

To nie jest sen. Ten stan nie znika.
Tym niszczę dzień. Tym wciąż oddycham.

.............................................................................

Elevator, fourth floor and doors.
Behind them world of people
In which you are afraid to see something that can be in ourselves.

It’s first time when hate is cure,
insanity is laugh and love is blood.
Welcome to place where you won’t dream.

Millions of questions and no answers.
Why it happens to me?

It’s everyday fight
To win with something I can’t understand
I don’t want to know.
Are you afraid?

Thoughts I don’t wanna hear,
Pictures I don’t wanna see,
Words I cannot say
Nothing left but scream.

It’s not a dream. The condition lasts.
I destroy days by this. I’m breathing this.